na zes dagen reizen – dat is inclusief wachtdagen – ben ik gisteravond weer thuisgekomen. Toen ik zondag in Lappeenranta naar het treinstation fietste om een kaartje naar Helsinki te kopen bleek dat ik die dag niet met de fiets in de trein kon reizen: vanwege onderhoud aan het spoor was er mogelijkheid voor vertragingen en reden er bussen waar de fiets niet in zou kunnen. Ik was eigenwijs en liep even naar de erg relaxte buschauffeurs en het was geen probleem om de fiets mee te vervoeren. Echter besloot ik niet te haasten en nog een dagje in Lappeenranta te blijven, het was toch heerlijk zonnig weer.

De volgende dag vertrok ik ‘s morgens vroeg met de trein naar Helsinki. Het duurde twee uur toen ik in Helsinki arriveerde. De trein was heerlijk rustig. In Helsinki ging ik eerst naar het internetcafé “Mbar” wat mij de vorige keer goed was bevallen. Daarna ging ik per metro naar de camping – ik had geen zin om deze 15 kilometer langs drukke wegen voor de zoveelste keer te fietsen en de metro werkt erg goed. Daarna fietste ik naar de haven om een ticket voor de boot naar Travemünde te kopen. Hier kreeg ik een groot aantal opties waardoor ik even rustig op het bankje ging zitten om na te denken welke optie ik wilde nemen. Als ik tot woensdag wachtte dan kreeg ik een korting van vijftig procent en had ik ook nog mooi een extra dag voor Helsinki. Toen moest ik nog de keuze maken of ik een boel geld wou uitgeven of niet. Uiteindelijk heb ik dat maar wel gedaan want ik was toe aan rust.

De rustdag in Helsinki was erg geslaagd – prachtig zonnig weer en ik heb het fraaie Suomenlinna fort bezocht. De volgende dag heb ik uitgeslapen en ben iets voor drie uur bij de haven gearriveerd. Hier kwamen twee Russische jongens naar mij toe om een praatje over mijn ligfiets te maken toen ik op het stoepje zat te wachten op het aan boord gaan. Ze kwamen uit Moskou en waren op weg naar Cannes in Frankrijk. Daarna kwam de bestuurder van de bestelbus die ons naar de boot geleidde. Ik fietste voor de motoren en automobielen, dit is de juiste volgorde!

De dekplaten waren nogal ribbelig en toen ik flink omhoog moest fietsen naar een bovenliggend dek kostte het wel even wat moeite want ik had mijn gewone schoenen aan. Het proces verliep heel rustig en goed georganiseerd en ik maakte even een praatje met een vriendelijke niet heel erg spraakzame Nederlandse bukfietser. Hij was via de Zweedse kust naar Helsinki gefietst.

Daarna ben ik naar mijn hut gegaan. Dit zag er netjes uit hoewel er wel wat vlekken in het matras en in een hoek van de muur zaten, voor die tweehonderd euro had ik eigenlijk een super schone hut verwacht. Ik was wel blij dat ik een eigen hut had want regelmatig ging ik terug naar mijn hut.
De boot maakte een vrij luxe indruk – in ieder geval luxer dan de gemiddelde ferries die voor kortere tochten worden gebruikt. Koffie was ook betaalbaar, dit is ook niet onbelangrijk.

Ik heb redelijk goed geslapen, helaas trilde alles toch aardig en hierdoor kon ik niet slapen. Gelukkig kwam ik op het idee om het kussen en matras van het stapelbed boven mij te nemen en op mijn matras te leggen. Na deze fix voelde ik nagenoeg geen vibraties meer. Het enige wat nog irritant trilde was het grote schilderij aan de muur. Door een dubbelgevouwen papiertje tussen de lijst en het glas te drukken was dit getril ook afgelopen en hierna kon ik lekker slapen – ik voelde nu alleen nog het deinen van het schip en dat was wel rustgevend.

De volgende dag werd ik rond half negen wakker en die dag heb ik regelmatig naar buiten gekeken. Ik zag eerst de Långe Jan, een fraaie vuurtoren op het Zweedse eiland Öland, dit eiland heb ik in 2009 afgefietst op weg naar de Noordkaap. Daarna zag ik het eiland Bornholm dat ik de afgelopen tocht dit jaar bezocht. Even later zag ik de krijtrotsen van het Duitse eiland Rügen. Weer een tijd later dag ik een lange rij windmolens, vermoedelijk op een Deens eiland. Daarna zag ik grote flatgebouwen aan de kust, vermoedelijk was dit Warnemünde, een zeer drukke toeristische badplaats waar ik afgelopen tocht ook door ben gefietst, deze plaats ligt vlak boven Rostock. Overigens een erg lelijke plaats naar mijn mening, hoewel de gemiddelde Duitse toerist deze mening niet deelt. Even later meende ik een satelliet toren uit de DDR-tijd te herkennen. Deze toren kwam ik ook afgelopen tocht tegen. Al deze punten had ik per fiets bezocht – dan realiseer je je pas dat je best veel hebt verkend per fiets de afgelopen tijd.

Toen het donker werd naderden we de haven van Travemünde. Dit was dezelfde haven waar ik deze tocht op de heenweg vertrok met de boot naar Zweden. Toen was en een fraaie gebeurtenis omdat ik volledig ongepland zo kon inchecken en direct het dek op kon rijden terwijl iedereen al enkele uren ingecheckt was. Nu zag ik het plaatsje met kerktoren bij schemer / donker wat ook heel mooi was. Regelmatig zag ik vanaf de kust flitsen van fotocamera’s. Iedereen zat al hyperactief bij de gesloten deur van het cardeck te wachten maar ik ben mooi even alleen naar buiten gegaan om te kijken hoe we de haven binnen voeren.
Vervolgens ging de cardeck deur open om precies 22:00 uur Finse tijd – de boot was exact op tijd. Iedereen stroomde direct het cardeck op maar ik bleef even in de hal bij de receptie wachten. De grote Zwitserse toerbus ging al even lekker twintig minuten warmdraaien en het cardeck vergassen – vandaar dat ik mooi even in de ontvangsthal bij de receptie bleef staan – de man van de receptie had niet toevallig de deur naar het cardeck gesloten. Ik kon mooi door het raampje van de deur kijken wanneer de auto’s in beweging kwamen, dit duurde toch nog zo’n 25 minuten. Toen alles in beweging kwam liep ik snel naar mijn fiets die ik al gereed had gemaakt en kon zo de boot afrijden.

Daarna fietste ik naar de camping die vlakbij lag. Het was geen bijzondere camping maar ik hoefde er maar een nachtje te slapen. De volgende dag fietste ik naar het hoofdstation in Lübeck. Hier stond een grote rij mensen – ik was weer in de drukke hectische wereld teruggekomen. Ik werd vriendelijk geholpen door de DB medewerker en na wat typen op de computer bleek dat ik i.p.v. 85 euro ook een ticket voor 40,30 euro kon kopen, dit was inclusief fiets! Ik besloot dat maar te doen, nadeel was wel dat ik vijf keer moest overstappen en alleen gebruik kon maken van regionale treinen, maar ik had de hele dag de tijd en het was nog maar half elf.

De eerste treinverbinding naar Hamburg verliep soepel. Hier begon de ongein al: ik had 12 minuten overstaptijd en omdat een stel asociale dames met grote reiskoffers voordrongen duurde het lang voordat ik eindelijk met mijn fiets de lift in kon. Toen ik eenmaal op spoor 3 aankwam stond daar een andere trein met andere bestemming. Ik informeerde bij de conducteur die vertelde dat er een spoor wijziging was naar spoor 1. Ik vroeg hem of zoiets niet omgeroepen werd. Hij zei dat zoiets eigenlijk in de vorige trein verteld had moeten worden, maar dit is helaas niet gebeurd. Toen ik na weer twee liften eindelijk op het juiste perron stond was mijn trein inmiddels al vertrokken. Na informeren bij de informatie balie bleek ik 1,5 uur te moeten wachten op de volgende regionale trein. Ik heb maar wat koffie gedronken en daarna arriveerde een lange trein die stampvol zat. Honderden mensen stroomden naar de trein ingangen en deze zaten in no-time propvol. Bij de eerste fietswagon kon ik nauwelijks naar binnen want de ingang werd geblokkeerd door passagiers. Ik zat zo dicht op de mensen dat ik het er erg benauwd van kreeg en drukte ik de fiets weer de trein uit. Hier had ik geen zin in. Ik liep nog drie fietswagons langs die ook stampvol zaten. Bij de derde wagon vertelde een persoon heel vriendelijk dat er nog wel plaats was. Ik besloot dat maar te doen, ik had geen zin om weer een paar uur te wachten. Hier was nog plaats op de grond zodat ik vrij relaxt op de grond kon zitten.

De sfeer was goed in deze wagon en een persoon kwam naar mij toe met een kaartje. Ik zou een bijzondere uitstraling hebben en vandaar dat ik dit kaartje kreeg. Of ik het aan een ander persoon wilde geven die voor mij een bijzondere uitstraling had. Ik was wat overvallen door deze actie maar ik zag er niets verkeerds in dus nam ik het kaartje aan. Ik kon mij niet voorstellen dat ik op dit moment zo’n bijzonder vriendelijke uitstraling had na het gezeik met de treinen.

Daarna arriveerde ik in Leer waar ik drie kwartier wachttijd had die ik gebruikte om even wat te eten en te drinken. Ik arriveerde op een ander perron dan het vertrekperron en moest daarom langs aardig onhandige trappen omlaag en omhoog – er was geen lift op dit station. Toen ik op het juiste perron stond werd 1 minuut voor vertrektijd omgeroepen dat er weer een spoor wijziging was. Ik had naar mijn mening dus 1 minuut de tijd om die ontzettend onhandige trappen weer af en op te gaan met mijn bepakte fiets. Het was erg druk op dit station en complete schoolklassen renden met een boel lawaai weer de trappen af en op en zo werd de hele tunnel geblokkeerd. Toen ik naast de trap de fiets via de fiets-geul naar beneden wilde laten glijden zag ik een stuk of vier fietsers vanuit de andere richting die de fiets erg langzaam omhoog drukten. Hierdoor moest ik weer lang wachten en inmiddels was ik te laat voor mijn trein. Ik voelde mij aardig moe en niet erg vrolijk en heb een paar keer hardop niet al te positieve woorden over de DB uitgesproken. Door de vermoeidheid en de zoveelste vertraging van de DB had ik er even genoeg van.
Toen ik op het perron arriveerde bleek de trein er nog te staan. Er werd niets aangekondigd dus het was een raadsel wanneer de trein zou vertrekken. Deze trein had een hele hoge instap met traptreden dus moest ik eerst de bagage van de fiets halen om daarna fiets en bagage apart in de trein te tillen. De fietsruimte was zo klein dat de fiets er niet in paste. Ook de bukfietsen pasten niet. Wat slecht geregeld. Ik zette de fiets maar schuin tegen het onhandige wandje. Ik was benieuwd of er weer zo’n leuke DB conducteur zou komen die net als enkele jaren geleden extreem kwaad op mij zou worden met de woorden “Sie zahlen alles”. Destijds was de trein namelijk ook te laat gearriveerd en omdat ook toen de ingangen volledig geblokkeerd werden door stromen van mensen had ik niet de gelegenheid om de fietswagon te bereiken. Toen de ingangen van de wagons eindelijk toegankelijk waren floot de conducteur al om te vertrekken want vanwege de vertraging stopte de trein extra kort op dit station. Ik drukte toen de fiets de dichtstbijzijnde wagon in wat geen fietswagon was. Vandaar dat de conducteur enorm tegen mij uitviel met de boodschap dat bij ongelukken ik alles moest betalen want mijn fiets stond voor de deuropening. Ik had volgens hem op de borden op het perron vooraf moeten uitzoeken op welk perron deel de fietswagon zou staan. Ik heb mij destijds ingehouden en niets geantwoord.

Dit keer was het personeel heel relaxt, bij uitstappen in Haren hield de conducteur zelfs de deur voor mij open. Na wat gegeten te hebben in Haren fietste ik naar huis. Uiteindelijk was het een goede terugreis. De vertragingen met de trein waren ook achteraf geen groot probleem aangezien ik toch de hele dag de tijd had. De treinreis van zo’n 400 kilometer heeft in totaal 7 uur geduurd.

no images were found

Hoi!

vandaag is mijn laatste dag in Finland. Ik ben toch mooi nog even twee weken in Finland geweest en heb oude herkenbare en ook een boel nieuwe dingen gezien. En ik heb geplande dingen zoals het kasteel in Savonlinna niet gezien. Ook dat is goed, want dat betekent dat ik een goede reden heb om hier de komende jaren weer naartoe te gaan.

Vandaag heb ik een rustdag in Helsinki. Vanochtend heb ik een record gevestigd met uitslapen: 10:15 uur kwam ik uit mijn tent. Een normaal uitziend persoon kwam op nieuwe wielrenfiets naar mijn tent gereden om te vragen of ik nog bierblikjes had die hij kon inleveren voor geld, want zijn portemonnee had hij verloren. Daarna fietste hij naar een blauwe tent en zette daarna zijn fiets bij het toiletgebouw neer en liep naar de blauwe tent en graaide daar een van de tassen die voor de tent stonden weg. Ik vroeg mij af of ik er achteraan moest of niet. Door het getwijfel was ik laat met mijn reactie maar ik rende er toch maar even achteraan. Hij was helaas al snel verdwenen na het graaien van de tas. Ik meldde het bij de receptie maar die was niet echt geïnteresseerd. Ik besloot maar even naar de blauwe tent te gaan om de eigenaar te informeren. Het was een jong Frans echtpaar dat zo te zien net de tent uit was gegaan en zat te ontbijten. Ik vroeg in het Engels, of ze een tas verloren waren. Ze begrepen mij niet, ze konden alleen Frans. Het blijft voor mij onbegrijpelijk dat Fransen kennelijk geen Engels spreken, ook in het buitenland. Het was nog wel een jong stel. Maar ze waren wel vriendelijk. Uiteindelijk dachten ze dat ik hun tent wilde kopen. Daarna dachten ze, dat ik een van hun tassen had genomen. Daarna begrepen ze het! Een tas ontbrak en het was een tas met lege bierblikjes. Ze bedankten mij vriendelijk en daarna dronk ik mijn koffie op.

Daarna ben ik naar de stad gegaan per metro. In het internetcafé raadpleegde ik wikitravel waar ik ontdekte dat ik op de heenweg in Helsinki het op eilanden gevestigde fort was vergeten te bezoeken. Wat stom, ik had dit vooraf zo goed voorbereid, ook de bezienswaardigheden en nu was ik het vergeten. Gelukkig was het nog maar net middag dus ging ik snel naar de haven waar ik met mijn metro ticket zo de boot op kon naar Suomenlinna, of Sveaborg op zijn Zweeds. Het was prachtig zeer zonnig weer en het was warm. Nadeel was wel dat het licht wat moeilijk was om te fotograferen maar natuurlijk wel bijzonder dat ik op het laatst door een bootkorting een extra rustdag inlas en dan vrij laat ontdek dat ik dit fort bij erg mooi weer kan bezoeken. De bootreis was mooi en het fort op de eilanden was ook erg de moeite waard. Lekker rustig, geen verkeer, op zee vlak voor de kust van Helsinki. Helaas was mijn camera accu bijna leeg dus moest ik vlot fotograferen. Door af en toe te wachten kon ik de accu levensduur wat rekken en heb ik daarna zelfs van Helsinki nog foto’s gemaakt. Ik ontdekte dat er nog een fraaie botanische tuin was en nog een ander fraai gebouw.

Hierbij de foto’s van deze mooie afsluiting van deze tocht. Het was ondanks de wat lager uitgevallen afstand toch een bijzondere en goede tocht. Ik heb veel gezien, en dit keer ook veel leuke mensen ontmoet. Ik wil iedereen bedanken voor de reacties.

no images were found

Hoi!

eergisteren heb ik in Lappeenranta besloten langzaam weer huiswaarts te keren. Hoewel het nog steeds mooi zonnig weer is hier in Finland, wordt het wel wat frisser in de ochtend en avond. Een andere reden is dat op mijn route naar Savonlinna weinig geopende campings zijn, enkele zijn al gesloten. De motivatie om te gaan wildkamperen ontbreekt helaas dit jaar en vandaar dat ik besloten heb Lappeenranta als eindpunt te houden.

Het was een fraaie tocht en de paar extra dagen na Helsinki waren dagen waarin ik veel nieuwe dingen heb gezien, vooral het maritiem museum in Kotka vond ik erg mooi. Lappeenranta zat vol met Russen. Gisteren ben ik per trein naar Helsinki gereisd waar ik een bootreis geboekt heb naar Travemunde. Als ik woensdag zou reizen dan zou ik vijftig procent korting krijgen en dat heb ik gedaan zodat ik vandaag nog een dag heb om Helsinki te bezoeken. Jammer genoeg zijn de bootprijzen wel schandalig hoog als je een eigen hut wilt hebben: 150 euro voor een persoon plus 400 euro voor een eigen hut, dit is de goedkoopste hut, dan nog 30 euro voor de fiets. Met de korting is het de helft en betaal ik 290 euro totaal. Een gedeelde kamer is niet veel goedkoper en ik heb nu even geen behoefte aan gezellige kamergenoten. De goedkoopste optie is een slaapstoel, dat zit bij de persoonsprijs in. Maar ik heb nu geen zin om een nacht lang in een stoel te liggen tussen misschien wel een grote groep mensen. Daarom heb ik maar de dure optie van een eigen hut gekozen. Na zoveel kamperen in de tent heb ik dat wel verdiend vind ikzelf. Vanwege de belachelijk hoge prijzen in Finland heb ik nooit een hut gehuurd omdat de prijzen daarvan meestal tussen de 65 en 100 euro lagen voor een nacht.

Hierbij de laatste foto’s van deze tocht, ze zijn gemaakt op de fietsdag tussen Kotka en Lappeenranta en de laatste dag in Lappeenranta.

no images were found

Hoi!

de tweede nacht op de camping in Kotka was helaas wat minder rustig dan de eerste dankzij een groep arrogante toeristen uit Frankrijk. Al eerder viel mij op dat Franse jongeren hier in groepen kamperen en vaak laat gaan slapen en geen rekening houden met mensen die na elf uur willen slapen. Deze club was tussen twaalf en twee uur ‘s nachts regelmatig met autodeuren aan het smijten en om vijf voor twee ben ik kwaad naar de Fransman gelopen met de mededeling dat hij zijn asociale gedrag direct moest stoppen. Hij reageerde met onverstaanbare woorden, maar de Finse bewaker legde rustig aan de man uit dat hij niet continu met zijn deuren kon smijten midden in de nacht op het tentterrein.

Dit gezeik leverde mij de nodige stress op en ik kwam de volgende dag moeilijk mijn bed uit. Niettemin ging het fietsen goed. Ik kwam door verassend leuke plaatsjes zoals Hamina. Toen ik op de camping in Virolahti kwam zag ik een a4 papier met de tekst “no tents”. De eigenaar weigerde mij wat vervelend was want in de campinggids staat en tentprijs vermeld. Het kwam niet gastvrij over want er waren weinig bezoekers en er lag een mooi grasveld. Twee dagen terug kwam ik ook al zo’n vage camping tegen waar je alleen op vrijdag, zaterdag en zondag in de maand augustus kon inchecken. Bezoeken zonder inchecken buiten deze dagen resulteerde in een boete van 70 euro. De Zwitserse fietser was ook bij deze camping geweest en had daar de eigenaar ontmoet en die had verteld dat de receptie was gesloten en dat hij pas in het weekend kon inchecken. Voor mij komt het allemaal erg vaag en ongastvrij over. Ik kon een stuk terug fietsen voor de andere camping maar dan zou ik de volgende dag weer dit stuk. Moeten fietsen en daar had ik geen zin in. Ik besloot maar door te fietsen naar Lappeenranta wat nog een aardig eind bleek te worden maar het was prachtig zonnig weer en het was nog vroeg. Langs de weg zie je veel reclame in het Russisch en ik zie veel Russische auto’s en vrachtwagens hier op de weg. Ook bezoeken de Russen hier veel de campings maar je hebt er geen last van ze zijn rustig en lijken vrolijker dan de Finnen.

Eerst reed ik op een driecijferige weg waar toch vrij veel Russisch vrachtverkeer op zat en waar de maximum snelheid honderd was en er waren vangrails. Daarom volgde ik mijn geplande route die vaak deze weg verliet en via matige gravelwegen soms vlak langs de grens met Rusland ging. Het dichtstbijzijnde punt lag 350 meter verwijderd van de grens en overal zag ik waarschuwingsborden en getapte bomen met grens waarschuwingen. Op sommige punten stond douane te surveilleren.

De afstand ha ik onderschat en ik moest in de avond harder fietsen om tegen donker Lappeenranta te halen waar ik na 178 km om negen uur ‘s avonds arriveerde. Ik had nog niet gegeten en weinig pauze gehouden omdat de gravelwegen veel tijd kostten. Gelukkig was de receptie van de camping nog open en kwam ik op een leuke groene camping vol met Russen.

Ik heb goed geslapen en vandaag houd ik een rustdag in Lappenranta. Het is weer lekker zonnig weer. Morgen wil ik naar Savonlinna fietsen maar de camping is hier al gesloten en de camping ervoor ook dus dat wordt wildkamperen en of een hotel. Het is wel jammer dat veel campings nu sluiten of soms al gesloten zijn maar ik wil graag het kasteel in Savonlinna bezichtigen dus ik fiets morgen wel die kant op.

no images were found

vanochtend besloot ik een rustdag hier in Kotka te nemen. Gisteravond fietste ik het laatste stuk samen met een fietser uit Zwitserland. Hij is zes weken onderweg en houdt een pauze van zijn werk van enkele maanden. Gisteren heb ik 150 kilometer gefietst en morgen zal het weer een vergelijkbare afstand zijn. Daarom leek het mij verstandig vandaag een rustdag te nemen want de camping bevalt ook goed. En aanvankelijk dacht ik dat dit een grauwe oninteressante industriële havenstad zou zijn maar toen ik de touristoffice bezocht ontving ik een grote lading folders en bleek dat hier o.a. een interessant maritiem en historisch museum is aan het water en dit museum is gehuisvest in een erg modern en fraai gebouw. Ik heb eerst van dit gebouw langdurig foto’s gemaakt waarna ik het interessante museum heb bezocht. Vanavond ga ik er weer heen omdat er dan zo te zien een fraaie verlichting is.

Verder is hier nog interessante architectuur maar ik moet even kijken of ik dat vanavond allemaal nog kan bezichtigen. Achteraf ben ik blij dat ik Kotka als rustdag heb genomen.

no images were found