Hoi!
de afgelopen vakantie was mijn eerste fietsvakantie die ik met een ligfiets heb gemaakt. Aanvankelijk had ik zelf enige twijfels omdat ik door enkele mensen gewaarschuwd was voor mijn relatief korte trainings / gewenningsperiode van vier maanden. Doorgaans wordt geadviseerd om voor grotere tochten een jaar te trainen.
Afgezien van enkele kleine problemen met de achillespees en de knieën, die verholpen konden worden door de afstand zitje – trapas te wijzigen, heb ik geen enkele klacht gehad. Mijn 3400 kilometers training die ik de afgelopen vijf maanden had gefietst bleken voor mij dus voldoende te zijn om deze tocht met succes te ondernemen.
Ook de vier maanden die ik heb gebruikt om alles voor te bereiden, voornamelijk het selecteren van de uitrusting, bleken bij te dragen aan een comfortabele vakantie. Vaak heb ik verbaasde zwaar beladen bukfietsers ontmoet die met verbazing naar mijn compacte uitrusting keken. Ze dachten dat er tassen ontbraken maar het blijkt dus volkomen onzinnig te zijn om tientallen kilo’s op je fiets mee te sjouwen. Je kunt nog zoveel ortlieb of vaude tassen op je bukfiets mee sjouwen en nog zoveel gereedschap en zware kleding meenemen, maar het weer blijft even slecht en je moet al die onnodige kilo’s wel iedere keer weer zelf omhoog trappen. Mijn uitrusting inclusief kleding, schoenen en fietstassen en exclusief fiets, drinken en eten woog totaal 14 kg. Mijn streef-pakgewicht was 10 kg maar dat is moeilijk te halen als je ook een brander en kookspullen mee wilt nemen. Het pakvolume was totaal 65 liter. (Radical Design banaantassenset medium a 55 liter en ultralicht rugtasje van Deuter a 10 liter) Ook is het onzin om liters water mee te sjouwen – vaak had ik 1 tot 2 liter water bij mij in Lapland – zo bespaar je weer kilo’s en mocht je toch onvoldoende water hebben (wat nooit is gebeurd) dan is ook in Lapland binnen 50 km wel een woning te vinden waar je kunt aanbellen en om water kunt vragen. Of je kookt gewoon even wat water uit een meertje of een riviertje.
Ook technisch heeft de Challenge Furai-26 zich goed gehouden – alleen het achterspatbord is doormidden gescheurd maar inmiddels ben ik bekend met de zeer matige kwaliteit van SKS plastic wegwerp spatborden. Ook het achterlicht van AXA bleek van erg matige kwaliteit te zijn, hij zit nu los en de schroefbevestiging waarbij je een metalen schroef in een plastic busje draait is ook na een paar keer batterijen vervangen lam gedraaid. Maargoed, ik wist vooraf al dat AXA troep maakt en niet te vergelijken is met bijv. de kwaliteit van SON. Maar dit zijn vrij kleine problemen en de fiets zelf was altijd stabiel, snel en comfortabel. Ook de Schwalbe Marathon Supreme banden bleken dit keer betrouwbaar: geen enkel lek ondanks verschillende ruwe gravelwegen.
Ik heb thuis weer boodschappen met de bukfiets gedaan en ik moet zeggen dat dit vies tegenvalt: direct weer pijnlijke polsen, een zadel wat lekker hard tegen het kruis aan drukt en een kromme rug met gespannen schouders; ik krijg er direct een licht beroerd gevoel van. Ik overweeg om de bukfiets ook te gaan vervangen voor een tweede ligfiets die voor reserve en boodschappenfiets ingezet gaat worden. Ook het gevoel van snelheid miste ik op de bukfiets.
Al met al ben ik dus zeer tevreden met de ligfiets. De volgende fietsvakantie zal dus weer op de ligfiets zijn want de ligfiets is supercool!
